મહોબત નાં જગતમાં તો આ એક અદનો શિરસ્તો છે,
દિલ ડૂબે ભલે પણ નયન ભીંજાઇ શકતાં નથી.
કેવાં જાલિમ છો કે મુજને દિવસભર સતાવો છો,
કેવાં સારા છો કે રાતે સ્વપ્નામાં આવો છો.
જીવનની સમી સાંજે મારે જખ્મોની યાદી જોવી’તી
બહુ ઓછાં પાનાં જોઈ શકયો, બહુ અંગત અંગત નામ હતાં
પેલો સુરજ તો સાંજ ટાણે આથમી જશે ,
આંખો માં તારી ઉગશે એને સલામ છે ..!!
જે અંધ જાણે છે પ્રેમને તે આ વાત નહીં સમજી જ શકે,
એક સાવ અજાણી આંખ થી પણ અથડાઇ જવામાં લિજ્જ્ત છે.
તમારી ને અમારી પ્રીત વચ્ચે એ જ છે અંતર,
અમારી આંખ ભીની છે, તમારી આંખ કોરી છે.
નજર માં આપ વિના કોઇ પણ નથી બીજું,
નજર માં આપ રહો એ નજર હું રાખું છું.
તમે પાંપણને પલકારે વાત કહી કઇ,
મર્મ એનો ઉકેલવામાં રાત વહી ગઇ.
હિંમત કરીને હા પડી છે હવે નિભાવજો,
દુનિયાના મોંઢા નીચા કરીને દેખાડજો,
સર્વસ્વ તમને સોંપી દીધું હવે નિરાંત છે,
યોગ્ય લાગે તો મને છાતી સરસી ચાંપજો.
મહોબ્બતમાં હવે મારો પરિચય આ પ્રમાણે છે,
અજાણ્યાં થઈ ગયાં છે એ, મને જે ખાસ જાણે છે.
દીધો’ તો સાથ જેણે, એ જ ખુદ લૂંટી ગયા અમને,
જરા સાવધ-વધુ જોખમ અહીં તો ઓળખાણે છે.
તમે પાંપણને પલકારે વાત કહી કઇ,
મર્મ એનો ઉકેલવામાં રાત વહી ગઇ.
જીવનમાં કાશ એવી એક રાત આવી જાય
સમય પણ અમને બંનેને સાથે જોઈને ત્યાં જ થોભી જાય
હુ ચૂપ રહુ તૂ પણ ચૂપ રહે
કુદરત પણ આપણા પ્રેમ આગળ નમી જાય.
સુકાયેલી નદીના ક્યાંકથી પગરણ મળી આવે
વિખૂટું થઈ ગયેલું એ રીતે એક જણ મળી આવે
ઘણા વરસો પછી, વાંચ્યા વગરની કોઈ ચિઠ્ઠીમાં
‘તને ચાહું છું હું‘ બસ આટલી ટાંચણ મળી આવે.
ઈન્તજારમાં બિછાવી છે મેં પાંપણો,
હ્રદય ધડકે છે સતત તમારી યાદમાં,
ઝંખે છે રોમ રોમ કાયમનું મિલન,
ખુશ્બૂ સમાઈ જાય જેમ ગુલાબમાં.
હોઠ પર રમતુ હતુ તે નામ છોડી જાઊ છુ,
તે સંબંધો થી ભરેલુ ગામ છોડી જાઊ છુ;
જે હતુ તે ગટગટાવી ને પી ગયો છુ દોસ્તો,
ને હવે બસ ખાલી પડેલો જામ છોડી જાઊ છુ…..
પ્રેમની વર્ષા વરસતી હોય મદભર,
ભીંજાતા હોય તન-બદન,
હોઠ સાથે હોઠ જો ભીંસાય તો,
થઇ જાય પછી ગુલાબી ગગન.
સુંદર સપનાનો સહારો મળ્યો
સપનામાં રુડો પ્રેમ બાગ મળ્યો
હવે નથી તમન્ના કાંઇ મેળવવાની
બસ તમને જોયાને સુગંધનો દરિયો મળ્યો.
અમનેય શ્રદ્ધા હતી તમારી આંખો પર,
હવે તેમાય ઉતારા થઇ નથી શકતા,
દિલ ની લેતી દેતી એક વખત થાય છે,
ધારીએ તોય લુટારા થઇ નથી શકતા...
હર પળ છે મને તારી જ ઝંખના,
યાદ છે તારી જ સદા મારા મન માં,
તું પાસ હો કે પછી હો ભલે દૂર પણ,
તું તો સમાયી છો મારી રગ- એ – રગ માં….
પૂનમની રાતે ચાંદની વળ ખાતી હતી,
શીતળતાભર્યા સ્પર્શથી રાત મલકાતી હતી,
તારા ગુલાબી મુખ પર શરમના ફૂલ,
એની મદહોશી જોઈ શરમ, શરમાતી હતી.
લખેલા શબ્દ લીટા મારવા થી ભૂસાતા નથી,
દિલ માં પ્રેમ ના મોજા એમ જ ઉભરાતા નથી,
સબંધો નક્કી થયા હોય છે ઉપર થી જ,
એટલે તો આપને એક બીજા ને ભૂલતા નથી.
આજે ફરી તેને મલવાનુ મન થાય છે,
પાસે બેસી વાત કરવાનુ મન થાય છે,
એટલો લાજવાબ હતો તેનો આંસુ લુછવાનો અંદાજ,
કે આજે ફરી રડવાનું મન થાય છે….
>
તારી યાદોને હવે રોકી શકતો નથી,
તને જોયા વગર હવે રહી શકતો નથી,
કોણ જાણે કયું જાદુ કરી બેઠી છે મારા પર.. .
તારા વગર આ જિંદગી હવે જીવી શકતો નથી ને તને પામ્યા વગર મરી પણ શકતો નથી.
તમને જોઇને પ્રેમ કરવાનું મન થાય છે
એકવાર તમને મળવાનું મન થાય છે
આજસુધી જેનો કર્યો નથી અનુભવ
તારી સાથે પ્રેમનો અનુભવ કરવાનું મન થાય છે.
ઍક ઇલજામ માથે પડ્યો આવતા જતા હુ સૌને નડ્યો,
બસ અમસ્તુજ ચુંટ્યુ ફૂલ ને જાણે હૂ વસંત ને નડ્યો.
કોરા કાગળમાં કઈક આમ લખુ છું,
મોગરાના તેજને પણ શ્યામ લખુ છું,
ઉડી ન જાય સુવાસ તારી,
ઍટલે બંધ ઍકાન્તમાં પણ નામ લખુ છું
ઈસ સે પહલે કી બેવફા હો જાએ
ક્યૂં ન એ દોસ્ત હમ જુદા હો જાએ
મુઝ કો ભી શૌક થા નયે ચેહરોં કી દીદ કા
રાસ્તા બદલ કે ચલને કી આદત ઉસે ભી હૈ
મૈં આજ સિર્ફ મુહબ્બત કે ગમ કરુંગા યાદ,
યહ ઔર બાત હૈ તેરી યાદ ભી આ જાયે.
આપણા સામટા શબ્દ ઓછા પડે,
એમના મૌનને એટલા રંગ છે.
દિલ હો ઉછાંછળું તો ઘણો ફેર ના પડે,
બુધ્ધિ હો વિપરીત તો નક્કી વિનાશ છે.
ઉભરા હૃદયના કાઢ, પરંતુ બધા નહિ,
ફરિયાદની મજા તો ફક્ત કરકસરમાં છે…
સ્મિત કરો છો ત્યારે દિલને અવસર જેવું લાગે છે,
મુજને બે ચાર પળમાં જીવતર જેવું લાગે છે.
વાત સાચી હોય તો કહી દો, ના રહો ભારમાં,
સાંભળ્યું છે કે પડયા છો, આપ મારા પ્યારમાં.
અમે વ્યથા અમારી હવે દિલ માં જ દબાવીશું,
તમારી યાદો ને સહારે અમે હવે જીવન વિતવીશુ.
મેં એનો પ્રેમ ચાહ્યો બહુ સાદી રીતથી,
નહોતી ખબર કે એમાં કલા હોવી જોઇએ.
એ ભલે લાગે છે અક્ષર મોકલુ છું .
ઘૂઘવ્યા ભીતર એ સાગર મોકલું છું.
તમારાં આજ અહીં પગલાં થવાનાં,
ચમનમાં બધાં ને ખબર થઇ ગૈ છે,
ઝુકાવી છે ગરદન બધી ડાળીઓએ,
ફૂલોની ય નીચી નજર થૈ ગઇ છે.
Post a Comment